Szacuje się, że w 2020 r. opiekę na gruźlicę (TB) otrzymało o 1,4 mln mniej osób niż w 2019 r., według wstępnych danych opracowanych przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) z ponad 80 krajów – spadek o 21% od 2019 r. Kraje z największym względne różnice to Indonezja (42%), RPA (41%), Filipiny (37%) i Indie (25%).
„Skutki COVID-19 wykraczają daleko poza śmierć i choroby spowodowane przez samego wirusa.Zakłócenie podstawowych usług dla osób z gruźlicą to tylko jeden tragiczny przykład tego, w jaki sposób pandemia nieproporcjonalnie dotyka niektórych najbiedniejszych ludzi na świecie, którzy byli już bardziej zagrożeni gruźlicą – powiedział dr Tedros Adhanom Ghebreyesus, dyrektor generalny WHO.„Te otrzeźwiające dane wskazują na potrzebę, aby kraje nadały powszechnemu ubezpieczeniu zdrowotnemu kluczowy priorytet w reagowaniu na pandemię i wychodzeniu z niej, aby zapewnić dostęp do podstawowych usług związanych z gruźlicą i wszystkimi chorobami”.
Kluczem jest zbudowanie systemów opieki zdrowotnej, aby każdy mógł uzyskać potrzebne usługi.Niektóre kraje podjęły już kroki w celu złagodzenia wpływu COVID-19 na świadczenie usług poprzez wzmocnienie kontroli infekcji;szersze wykorzystanie technologii cyfrowych w celu zdalnego udzielania porad i wsparcia oraz zapewniania domowej profilaktyki i opieki nad gruźlicą.
Jednak wiele osób z gruźlicą nie ma dostępu do potrzebnej im opieki.WHO obawia się, że w 2020 roku na gruźlicę mogło umrzeć ponad pół miliona osób więcej tylko dlatego, że nie byli w stanie postawić diagnozy.
Nie jest to nowy problem: przed uderzeniem COVID-19 różnica między szacowaną liczbą osób zachorujących każdego roku na gruźlicę a roczną liczbą osób oficjalnie zgłaszanych jako zdiagnozowane jako gruźlica wynosiła około 3 miliony.Pandemia znacznie pogorszyła sytuację.
Jednym ze sposobów rozwiązania tego problemu jest przywrócenie i udoskonalenie badań przesiewowych w kierunku gruźlicy w celu szybkiej identyfikacji osób zakażonych gruźlicą lub gruźlicą.Nowe wytyczne wydane przez WHO z okazji Światowego Dnia Gruźlicy mają na celu pomóc krajom w określeniu specyficznych potrzeb społeczności, populacji najbardziej zagrożonych gruźlicą oraz miejsc najbardziej dotkniętych, aby zapewnić ludziom dostęp do najodpowiedniejszych usług profilaktycznych i opiekuńczych.Można to osiągnąć poprzez bardziej systematyczne stosowanie podejść do badań przesiewowych, które wykorzystują nowatorskie narzędzia.
Obejmują one zastosowanie molekularnych szybkich testów diagnostycznych, wykorzystanie komputerowego wspomagania wykrywania do interpretacji radiografii klatki piersiowej oraz zastosowanie szerszego zakresu podejść do badań przesiewowych osób żyjących z HIV pod kątem gruźlicy.Zaleceniom towarzyszy przewodnik operacyjny ułatwiający wdrożenie.
Ale to nie wystarczy.W 2020 r. w swoim raporcie dla Zgromadzenia Ogólnego ONZ Sekretarz Generalny ONZ wydał zestaw 10 priorytetowych zaleceń, których kraje muszą przestrzegać.Obejmują one aktywizację przywództwa wysokiego szczebla i działania w wielu sektorach w celu pilnego zmniejszenia liczby zgonów na gruźlicę;zwiększenie finansowania;upowszechnienie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie profilaktyki i opieki nad gruźlicą;przeciwdziałanie lekooporności, promowanie praw człowieka i intensyfikacja badań nad gruźlicą.
A co najważniejsze, konieczne będzie zmniejszenie nierówności zdrowotnych.
„Od wieków osoby z gruźlicą należały do najbardziej marginalizowanych i podatnych na zagrożenia.COVID-19 nasilił dysproporcje w warunkach życia i możliwości dostępu do usług zarówno w krajach, jak i między nimi” – mówi dr Tereza Kasaeva, dyrektor globalnego programu gruźlicy WHO.„Musimy teraz podjąć nowe wysiłki, aby współpracować, aby zapewnić, że programy przeciw gruźlicy są wystarczająco silne, aby zapewnić ich skuteczność w każdej przyszłej sytuacji kryzysowej – i szukać innowacyjnych sposobów, aby to zrobić”.
Czas publikacji: 24 marca-2021